توضیح پروژه:

پس از وقوع زلزله‏ای عمده در شهرها و بروز آسیب‎های ثانویه، انجام عملیات واکنش اضطراری، امدادی و مقابله در سطح گسترده ضرورت می‎یابد مانند اطفاء حریق‌ها، کنترل حوادث ثانوی، جستجو و نجات افراد زیر آوار مانده، انتقال مجروحان، بازرسی و تعمیر شریان‏های حیاتی و تأسیسات شهری که کاملاً به حمل‌ونقل در شبکه خیابان‌ها و بزرگراه‏های شهر و خارج از شهر وابسته می‎باشند. این عملیات حرکت همزمان خودروهای مربوطه در داخل، از خارج به داخل شهر و بالعکس را به دنبال دارد؛ این شرایط درحالیست که درحالی‎که با ایجاد خسارات به شبکه معابر، متناسباً بخشی از ظرفیت مسیرها کاهش یافته است.

علاوه بر این، در صورت وقوع زلزله در ساعات کاری، به یکباره تقاضای زیادی برای سفرهای بازگشت به خانه ایجاد می‏شود که به سفرهای مربوط به کسب اطلاع از وضعیت خویشاوندان افزوده می‏شود.

عوامل و جریانات فوق، ترافیک سنگین، راه‌بندان‌های متعدد و طولانی و دیگر مشکلات ترافیکی را در داخل و مسیر‌های منتهی به مبادی ورودی و خروجی شهرها را به وجود می‌آورند که عملیات امدادرسانی را متأثر کرده و موجب تشدید تبعات بحران و مشکلات شهروندان می‌شوند. اقدامات مربوط به حمل‎ونقل اضطراری در حوزه‎های پیشگیری، مقابله و بازسازی با هدف کاهش این چالش‎ها برنامه‎ریزی می‎شوند.

با تعیین شبکه مسیرهای اضطراری­اصلی به عنوان شبکه‎ای سراسری و کالبدی در شهر تهران موارد زیر تحقق می‎یابد:

• امکان رفت‎وآمد روان و بی‎تأخیر خودروهای اضطراری بین مراکز اصلی مدیریتی در سراسر شهر و ورودی‎های شهر؛
• امکان دسترسی خودروهای اضطراری از طریق مسیرهای اضطراری اصلی به صورت مستقیم یا از طریق شاخه‎های دسترسی به کلیه مراکز مهم امدادرسان (مراکز کلیدی)؛
• سهولت دسترسی سریع خودروهای اضطراری تا فاصله حداکثر ۱ تا ۲ کیلومتری بیشتر نقاط آسیب‎دیده احتمالی (نقاط نیازمند امدادرسانی).